Peri

Annemin dayıları var, bir sürü. Dayılarımın da çocukları. İyi kuzenler. O kuzenlerle büyüdüm ben de. Ceylan, Sümeyye, Gülistan, Saadet, Sevda, Muhammed, Ece ve diğerleri. Bir sürü ufaklık bizler.

Yazları bütün çocukları toplardı yengelerimiz. Herkes yaşıt. Bir evde kalırdık iki hafta kadar. Sonra anneannem toplardı bizi. Çok güzel olurdu.

Sümeyye öğretmenimiz gibiydi. Çok olgundu. Şimdi evlendi o ve ikiz kızları oldu. Serra ile Sara. Benden 2-3 yaş büyüktü Sümeyye.

Zor anlarımda, örneğin, kardeşim olacağını öğrendiğimde beni hep onlara götürürdü annem. Bana iyi geleceğini bilirdi. Kuzenlerin bazıları şimdi köyde anneannemin doğup büyüdüğü evde yaşıyorlar.

Yemek yemek istediğimde onların kuzularını koyunlarını görmek istermişim, öyle yemek yermişim. Köye gittiğimde yani.

Her yaz Sümeyye’lerde o bizimle evcilik oynardı. Öğretmenlik, annelik, şarkı yarışması, en iyi resim yapan gibi. Sesimi çok severdi Sümeyye. Ben de hep Sihirli Annem jenerik müziğini söylerdim. Perili merili, çok severdim. Pembe rüyalar, beyaz düşler gerçek artık bizim evde peri annem babam diye başlıyordu. Şarkı hala aklımda.

Sıra bana gelince, şarkı sırası, tamam şimdi peri gelsin söylesin derdi Sümeyye, çok ciciydi.