PENCERE

 

Lisede edebiyat öğretmenimiz bize bir ödev yoluyla büyük bir ders vermişti.

 

Bir gün derste, bugün ders yapmayacağız dedi. Bugün pencereden bakacağız. Kendisi sınıfın penceresinin önüne geçti. Dışarı baktı. Biz de arkasına toplaştık.

 

Ne görüyorsunuz dedi. Sınıfın bahçesini görüyorduk. Her zaman gördüğümüz gibi. Okulun bahçesi, beden dersindekiler, topla bir şeyler oynayanlar, uzak bir köşede birbirine çok yakın duran bir kızla bir oğlan. Kızın kucağında defter vardı, ödev yapıyor gibiydiler ama sanki daha çok öpüşüyor gibi duruyolardı.

 

Kapının dışında satıcılar vardı, karşıda bir kırtasiye kafe, orda anneler oturmuş sohbet ediyolar, simit yiyerek çay içiyorlardı, sigara içen de vardı.

 

O gün başka konu işlemedik derste, sohbet ettik. Öğretmen, bu gece evde yazın bakalım, bugün pencereden gördüklerinizi, dedi. Bir zarfa koyup yarın bana verin.

 

Hepimiz bir şeyler yazdık işte. Bir köpek gördüm, bir anne ile kızı gördüm, mavi göğü gördüm, sanki yağmur yağacak gibiydi gibi şeyler yazdık hepimiz. Ertesi gün öğretmenimiz, derste açtı zarfları ve bize okudu.

 

Hiçbirini beğenmemişti öğretmen. Hepiniz eksik yazmışsınız dedi. Önce şunu yazmalıydınız:

 

CAM