HOPPİT

 

Mağaradaydım. Oraya bir şelaleden düşmüştüm ve geri dönemiyordum.

Suyun içindeydim ama ayaklarım yere değiyordu. Yine de yürümek zordu. Sanki su ayaklarımı tutuyor gibiydi.

Bir de çok karanlıktı. İleride bir ışık vardı, bir çeşit minik ada gibi bir yer. Oraya ulaşmaya çalıştım. Bir türlü ilerleyememek sinirlerimi bozdu. Sudan korkuyordum, içinde ne var bilmediğim için. Sanki oksijen de bitiyor gibiydi.

Boğulacağım sandım ama sonra galiba başka bir rüyaya geçtim, o anda anlayamadım ne olduğunu, bir bağlantı kopmuş gibi.

Bu sefer bir tarladaydım ama hep papatya ekmişlerdi. Yeşildi her yer bir de papatya beyazı.

Otların içinde yolumu bulmaya çalıştım. Gece olmadan bir yerlere ulaşmalıydım. Yoksa korkunç yaratıklar gelebilirdi. Hep öyle olur. Nasıl da stresli durum. Yine ilerlemeye çalışıyordum.

Sonra bir yere varamadan uyandım. Az daha gitsem belki de bir hoppit köyü vardı.