ŞEKER PERİSİ

 

Minikken ben de anne babamdan ceza alıyordum, birçok ailede olduğu gibi. Ödül ve ceza yöntemi. Akşam bebeklerimle oynamaya dalınca veya televizyon izlerken annemler hadi yat deyince gitmiyordum bir türlü yatağa.

Hep derdim, siz oturuyorsunuz, ben neden yatıyorum. Biz yetişkiniz sen çocuksun. Böyle deyince de bir şey anlamıyordum tabii. Siz çocuksunuz ben yetişkinim diyordum. Böyle böyle televizyon cezası alıp zorla yatırılıyordum.

Yine böyle bir akşamda zorla yatırıldım. Bir süre sonra ben uyuklamaya başladığımda kardeşim yanıma geldi. Elinde de renkli şekerler, avucunun içinde üç beş şeker. Yanıma yattı, şekerler elinde o da uyumuş yanımda.

Şekerler yatağa düşmüş elinden. Geç saatlerde annem kardeşimi yanımdan alıp yatağına yatırmış. Sabah uyandım. Baktım yatakta şekerler var. Hemen koştum babamın yanına. Baba dedim, gece şeker perisi gelmiş, bana şekerler getirmiş. Buna gerçekten inanıyordum. Hala da inanıyorum zaten perilere.

Annem babam söylemedi o zaman bana bir şey. Gülüp geçmişlerdir o anda. Sonra söylediler tabii, kardeşin getirmiş sana akşam diye, ben yasaklıyım, cezalıyım diye en sevdiğim şeyi getirmiş. Zaten hala da en sevdiğim şeylerden.

Şeker perisine, zamanla muz perisine, kek, barbi bebek perisi, toka perisi, bütün perilere inandım. Her şey perilerin başının altından çıkıyor. Bütün güzel şeyler onlardan geliyor. Perilere inanmak hep iyi geldi bana. Onlar hayatımı kolaylaştırıyordu.

Şimdi de şans perisine sesleniyorum. Dua perisi de yanımda. Şeker perisinin getirdiği renkli minik şekerler gibi tatlı ve renkli bir yıl olsun bütün herkese.