KELİME OYUNU 81

Kelime Oyunumuz devam ediyor. Her hafta beş kelime veriyoruz ve bu kelimelerin de içinde olduğu öykü, şiir, deneme benzeri bir yazı yazıyoruz. Herkes yazabilir, herkes beş kelime de verebilir.

Haftanın kelimeleri: Fener/Zemin/Çimen/Küf/Çürük

VAİNA 2

Aslında burası ne rüyalarında gördüğüne ne de söylencelerde anlatılana benzer bir konak, şato veya kale değil de daha ufak daha ıssız ve neredeyse yabani otlar tarafından yutulmuş gibi duran tuğla duvarların arasında sayısız kırık ve tekinsiz görünen pencereden ibaret bir malikaneydi. Her zaman buranın daha ihtişamlı bir yer olacağını hayal etmişti. Ama duvarlar yer yer yükselen toprağın ve sarmaşıkların içinde o kadar kaybolmuştu ki yakınına kadar gelmemiş olsa burayı asla fark edemezdi.

İçeride veya etrafta kimse yok gibiydi. Elbette yabani kuşlar tilkiler ve diğer hayvanların bolca bulunduğu su götürmezdi. İçeride yuvalanmış vahşi bir kurt sürüsü bulacağından emindi. Bunun için eline bir sopa almalı mıydı, alsa bile her hangi bir durumda bu kendini savunmaya yeter miydi emin değildi. Bu nedenle yağmaya devam eden yağmurun içinde kendi sesini gizlemenin rahatlığıyla ama yine de dikkat ederek ilerledi.

En sonunda kırık pencerelerden birine vardı. İçerisi karanlık olduğu için hiçbir şey görünmüyordu. Bir şey görememekten ziyade içerinin karanlığına tezat şekilde kendisinin apaçık görünüyor olduğu gerçeğinin farkında olmasından dolayı tedirgin hissetti. Pencere o kadar geniş ve alçaktı ki belki de artık yerinde olmayan bir verandaya açılan bir kapı olması da mümkün görünüyordu. Dikkatli bir şekilde eşikten geçti. Etrafta yer yer sular akıyor veya damlıyordu ama artık şırıl şırıl bir yağmurun altında olmadığına sevindi.

Gözleri karanlığa alışsın diye biraz yavaş hareket ediyordu. Elindeki feneri düşerken kaybetmişti. Bu nedenle kalem gibi küçük bir feneri çantasından bulup çıkarttı. Zayıf bir ışığı vardı ama yine de yeterliydi. Üzerinde yürüdüğü zemin çürümüş ahşaptandı ve hafif bir toprak tabakası, çimen ve solmuş ölü yapraklarla kaplıydı. Duvarları içeriden de sarmaşıklar örmüştü fakat bir süre sonra sadece küf vardı çünkü belli ki ilerisi yeterince gün ışığı alamıyordu. Tavanda bazı yerlerin çökmüş olduğunu fark etti. Bazı yerler çatıya kadar delikti bazı yerlerdeyse sadece bir üst kat görünüyordu. İnsana ürperti veren karanlık boşluklar şeklinde tepeden ona doğru bakan bu çöküntüler sanki izlendiği hissi yaratıyordu.

Birkaç odanın kapısını bulamasa da yıkık duvarları sayesinde içlerinden geçtikten sonra sahiden de buranın yıllardır terk edilmiş bir yer olduğuna karar verebildi. Sağlam kalabilmiş pek bir eşya yoktu olanların da eskiden ne olduğunu anlamak mümkün değildi ve üzerlerini zemindeki gibi toprak, ot ve ölü yapraklar ile küf karışımı bir şey kaplamıştı. Duvarlardan düşmüş ve parçalanmış birçok tablodan geriye metal çerçeveler ve erimiş bozulmuş ve kendi kendine katlanıp yapışmış resimler, yine her şeyi kaplayan acayip bulamaçla kaplanmıştı.

Etrafına şaşkın şaşkın bakınırken ve geceyi geçirmek için düzgün ve kuru bir yer ararken bir anda yerin çatırdadığını hissetti. Attığı son adımda zemin birkaç santim aşağı çökmüş ve büyük bir çatırtı duyulmuştu. Ne yapacağına karar veremediği o birkaç saniye içinde aniden aşağı düşmeye başladı. Bir kat altta bodrum katı vardı ve epey yüksek bir alan olduğu için düşüşü çok can yakıcıydı. Çürük tahtalardan biri kolunu sıyırmış diğeri de bacağını sıyırmıştı. Bununla kaldığı için şanslıydı. Kaburgalarından birini çatlattığından veya kırdığından da emindi. Sırt üstü düştüğü için sırt çantası düşüşünü biraz yavaşlatmayı başarmıştı.

Yere yuvarlanan el feneri biraz ileride kendi yüzüne doğru dönük şekilde kalmıştı. Bu nedenle hiçbir şey göremiyordu. Kendini toparlayıp sürünerek dikkatle ilerledi ve feneri aldı. Işığı etrafı görmek için çevirdiğinde karşılaştığı şeyin görmeyi beklediği hiçbir şeyle en ufak bir alakası yoktu.

(devamı gelecek)