JAPON RÜYASI

Gece vakti. Kamp alanı. Dünyanın sonu gelmiş, Bir grup insanla göç ederek kamp kurarak yaşıyoruz.

Ağaçların arasında arp ve piyano bulduk. Bir de koi balığı havuzu var. Havuzdan su aldık, arıtıp içeriz diye. Bir köşede ateş yaktık. Hep sanki peşimizde bir şey var gibiydi, kovalanıyorduk sanki. Arp ve piyano çalıştım, Yunanca şarkılar söyledim. Çalabildiğimi bilmiyordum. Müzik bizi korur diye düşündüm. Peşimizdeki kötü şeylerden, olası hayaletlerden. Bir süre daha güvende oluruz. Ama korkuyorum da. İzleniyoruz.

Koi balıklarını topladım, kamptan ayrılmamızdan önce. Geride bırakamayız onları. Kim besleyecek! Bir kovaya koydum. Yolda yosun bulurum yediririm. Balıklar da gergin gibiydiler. Belki de bizi balıklar kurtaracaktı. Yola çıktık, bir at arabası ile. Arabanın üzerinde renkli fenerler vardı. Çünkü etrafta ışık yoktu başka. Yola çıkınca uyandım. Kasvete dayanamadım herhalde.

Yine uyudum tabii. Yüksek bir tepe üzerindeki bir köydeyim. Gündüz vakti. Masalsı bir Japon köyü.

Tepeden aşağı doğru iki sıra halinde birbirini takip eden teraslarla bağlıydı evler. Yani birinden çıkıp terastan geçerek bir alt sıradaki eve girebiliyordunuz veya doğrudan birinden çıkıp diğerinin çatı katına ufak bir köprüyle girebiliyordunuz. Bu iki sıra evin arasından da tepeden aşağı kadar su akıyor bazı yerlerde minik şelalelere dönüşüyordu. Bu iki sıra evin dış kenarlarından sonra da uçurum vardı iki tarafta da. Etrafta ağaçlar çiçekler yer bulabildiği yerden büyümüştü.

Evlerin çatıları altınlarla süslenmişti. Uçurumların olduğu yerler de bulutlarla kaplıydı. Evlerin arasından akan suların içinde koi balıkları yüzüyordu. Evlerden birinde uyandım. Baygın halde. Artık güvendesiniz dedi biri. Ne olduğunu anlayamadım. Japon evinin kapısından çıktım ve suya ulaştım. Balıklara dokunmaya çalışırken de uyandım.