Kelime Oyunumuz devam ediyor. Beş kelime veriyoruz ve bu beş kelimenin de içinde olduğu öykü, şiir, deneme benzeri bir yazı yazıyoruz. Herkes yazabilir, herkes beş kelime de verebilir.
Haftanın kelimeleri: Risk/Kanat/Vadi/Kan/Sarmaşık/
VAİNA 6
Fırtınalı hava Vaina için pek hoş hisler yaratmasa da Ingrid'in yetenekleri için özel koşullar sağlaması açısından iyi bir şeydi. Buna rağmen Ingrid çok fazla güçten düşmüş durumdaydı. Havada kanat çırpmaya bile gücü zar zor yetiyordu. Fırtına bulutlarından çaldığı yıldırımları peşlerinden gelen Vaina'nın üzerine gönderirken bile körlemesine saldırılar yapıyor ve sadece bir an önce yardım bulmak istiyordu. Kollarında baygın duran insan hızla iyileşmeye devam ediyordu. Onun yarasını kapatmak ve kötü büyünün etkilerini tersine çevirmek büyük bir enerji gerektirmişti. Aslında Vaina'yı serbest bıraktığı için Ingrid ondan nefret ediyordu. Onu iyileştirmek yerine ölüme terk etmek iyi bir ceza olurdu. Ancak bağlı bulunduğu yasalar yüzünden onu kurtarmak zorundaydı. Bu adil değil diye düşündü. Böyle aptal bir canlı yüzünden kendi hayatı da riske giriyordu. Konseyin yaptığı şeyin cezasını ona vereceğini umuyordu. Bütün bunlar bir yana Vaina konusunda da bir şeyler yapmak lazımdı. Serbest kaldığını bilmeleri gerekiyordu bunun için acele etmeliydi. Vaina çok geçmeden beslenmeye başladığında onu durdurmak gittikçe daha zor olacaktı.
Ingrid kanat çırpmaya devam ederken Vaina’nın saldırılarından kaçmak için fırtına bulutlarının arasına girmek zorunda kaldı. Yıldırımlarla arkadaş olabildiği için şanslıydı. Fakat ters giden bir şeyler vardı. Vaina yine kara büyü yapıyordu. Bulutlar yüksek bir dağın üzerindeki vadiyi sarmış durumdaydı ve bu nedenle sesi her yerden yankılanıyordu. Gecenin içinde ve fırtına devam ederken Vaina beklenmedik bir şekilde ortadan kayboldu. Ingrid onun ne yönde olduğunu anlayamıyordu. Vaina tüm gücüyle fırtınadan daha yükseğe çıkmıştı. O kadar yüksekteydi ki birbirine karışıp kıvranan fırtınayı ve orda burda görünüp kaybolan yıldırımları ve tüm bunların arasından sanki denizdeki köpüklerin arasından beliren kayalar gibi sivrilen dağların doruklarını izlerken bir an nefesini tutmuştu. Sonra içinde bulunduğu durgun havanın soğuğuna aldırmadan başını yukarı çevirdi. Her yer alabildiğine yıldız kaynıyordu. Gözleri ışıl ışıl oldu. Ellerini görünmez iplerden bir ağ tutuyormuş gibi hafifçe iki yana doğru açtı ve bu görünmez ağı parmaklarında oynattı. Sanki bir çocuk oyunu oynar gibiydi. Gözleriyle bir o yanı bir bu yanı tarayarak bir yıldız seçti. Ve gülümsedi. Kara büyü ile bir yıldızın büyüsünü çalabilirdi bu nedenle bu yeteneğe sahip olanlara yıldız çobanı deniyordu. Sonunda bir yıldız seçti. Ve sanki onu avuçlarının içine alabiliyormuş gibi havada ellerini hareket ettirirken yıldızın büyüsünü çalmayı başardı. Seçtiği yıldız kendi içine doğru çökerek yok oldu ama o kadar uzaktaydı ki ölümünün görüntüsünün dünyaya ulaşması asırlar sürecekti.
Vaina çaldığı gücü kendi üzerinde çok uzun süre tutamazdı yoksa bedeni bunu kaldıramazdı. Bu yüzden enerjiyi fırtınaya doğru yönlendirdi. Bulutlara doğru muazzam bir güç akışı oldu ve her yer kör edici bir beyazlığa büründü. Fırtına safi bir elektrik enerjisiyle dolmuş gibiydi. Ingrid neler olduğunu anlayamadan gözlerini acıyla kapattı ve tüm bu enerji çemberinin ortasında kaçacak bir yer bulamadı. Kollarındaki insana koruyucu bir bariyer oluşturabilecek kadar enerjisi vardı ama kendisi için bunu yapamadı. Üzerine her yönden gelen enerjiyle çarpıldı. Kanatları yandı ve yere düşmeye başladılar. Sadece insanın etrafındaki bariyeri sağlam tutabiliyor fakat nefes bile alamıyordu. Büyük bir hızla vadinin yamacına doğru düşüp yere çakıldılar. Gezgin bir çalılığın içinde kaybolmuştu. Ingrid düştüğü yerdeki kayaları paramparça etmiş kendisi de perişan haldeydi ve son nefesini vermek üzereydi. Kıpırdayamıyordu. Gözlerini bile hareket ettiremiyorken sadece yağmaya devam eden yağmurun altında bulutlara bakıp kalmıştı. Çok geçmeden Vaina sakince süzülerek yanına indi. Dudakları çarpık bir gülümsemeyle doluydu. Sonunda Ingrid'i alaşağı ettiği için büyük bir zevk duyuyordu. Zavallı bir yaratığı korumak için tüm gücünü harcayacak kadar aptal olmasını beklememişti. Ingrid'in yanında diz çöküp yüzüne düşen saçları çekti. Sonra yanıp paramparça olan kanatlarına bakarken "Ah zavallı Ingrid" diyerek alay etti. "Merak etme şimdi acına son vereceğim" dedikten sonra gözlerindeki alaycı bakış yerini karanlık bir boşluğa bıraktı. Yüzündeki çizgiler gerildi ve Ingrid’in göğsünü eliyle yarıp açtı. Kalbi o kadar zayıf atıyordu ki Vaina daha ona dokunamadan durdu. "Hayır!" diye ortalığı inletti Vaina. Ruhunu alabilmesi için onun hala hayatta olması gerekiyordu. Öfkeyle Ingrid’e vurmaya başladı. Çığlık çığlığa vadiyi inletirken Ingrid'in bedenini saygısızca yaraladı. Sonra onu yabani hayvanlara terk edip gitmekten başka bir seçeneği olmadığı için bir anda uçup gecenin içinde kayboldu.
Yağmur yağmaya devam ediyordu. Genç adam gözlerini açtı ve yüzüne düşüp duran yağmurdan korunmak için zor da olsa hareket etmeyi başarıp doğrulup oturdu. Uçmaya başladıktan sonra kendinden geçmişti. Ondan sonra olan hiçbir şeyden haberi yoktu. Birkaç kaburgası kırılmıştı. Ve başı düşerken çarptığı için kanıyordu. Buraya nasıl düştüğünü anlayamadı. Başı dönse de ayağa kalkmayı başardı ve içine düştüğü çukurdan yukarı doğru tırmandı. Sonra hemen önündeki kayanın üzerinde kanlar içinde yatan Ingrid'i gördü. Dehşete kapılmıştı. Muhtemelen kemikleri çatladığı için ayaklarından birine basamıyordu ama umursamadan sarsak şekilde koşup ona ulaştı ve kollarına aldı. Kalbinin atmadığını görünce kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Bütün bu olanlar çok çok fazlaydı. "Hepsi benim suçum" diye düşünüyordu. "Hepsi benim hatam lütfen ölme geri gel özür dilerim". Bir süre bu şekilde sayıklarken ne yapacağını bilemez haldeydi. Sonra çok tuhaf bir şey oldu. Ingrid’in kalbinin ortasında gümüşi bir ışık parıldamaya başladı. Bu, son nefesini verirken Vaina’ya karşı ruhunu gizlemek için yapmaya çalıştığı koruma büyüsünün sonucuydu. Genç adam ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Bir an için ne yaptığının farkında olmadan ışığa doğru uzandı ve ona dokundu. Bu sırada ışık bir anda parmağından ona doğru uzandı ve bileğinin etrafında dönerek ilerleyip tüm bedenini saran bir sarmaşık gibi ilerledi. Gezgin Ingrid’den ve ışıktan uzaklaşmaya çalışsa da bedenini saran ışık sarmaşığı bir kez onu yakalamıştı. Sarmaşık ilerledi, yüzüne ulaştı. Onu öyle bir sardı ki en sonunda gözlerine kadar ulaştı ve buradan onun içine doğru devam etti. Bu hem yakıcı hem de buz gibi bir histi ve müthiş bir acı duyuyordu. Işıktan başka hiçbir şey göremiyor ve gözlerini kapatmasına da imkan bulamıyordu. Tüm hücrelerinin yandığını hissediyordu. Acıyla çığlık çığlığa yerde kıvranıp duruyordu. En sonunda tüm ışık gözlerinden içeri girdiğinde Ingrid'in yaninda o da hareketsiz kalmış ve bir kez daha kendinden geçmişti.
