MAHZEN

 

Şirketi dedeler yönetiyordu. Şirket binasının antik gizli kapıları vardı. Çocuk gizlice şirkete girdi, kapılardan geçti, antik yerlerden geçti, lahitlerin çevresinden sürünerek geçti. Bir açıklığa geldi.

Şirket yönetici dedeleri şirketin odalarını geziyordu. Sandalyelerin rengini beğenmediler. Çocuk, kendi bulunduğu yere dedeler gelmesin diye ses çıkarmıyordu.

Açıklıkta çocuk bir meyve sepeti buldu. Eski bir meyve sepeti. Sepetin içinde bir iskelet uyuyordu. Uyandı ve çocuğa ne olur gitme dedi.

Çocuk önce korktu. İskelet ise ben yıllardır burda tek başıma yatıyorum. Lütfen gitme, dedi. Tek başına yaşayan iskelet ya kötülüğü bilmiyordu veya unutmuştu.

İskelet korkuyordu. Bu şirket yöneticisi dedelerden ben de korkuyorum, sana yardım edeceğim, bu şirketin gizli odalarına neden geldin bilmiyorum, burda galiba kötü şeyler oluyor, birlikte çözeriz, diye seslenerek ayağa kalktı.

Çocuk ile iskelet birlikte yürümeye başladılar. Duvardaki bir tabloyu oynattı iskelet ve gizli bir asansör ortaya çıktı, binip dibe doğru indiler, şirketin altında bir katakomp vardı.

Katakompun içinde bulunduğu odada bir din adamı duruyordu, koruyucu gibi sanki, boynunda boncuklarla süslü bir haç ve kolunda da İncil vardı.

Sen misin dedi, çocuğa. Çocuk da kim miyim diye cevap verdi. Yeni koruyucu sen misin? Yok dedi çocuk ben sadece meraklı bir çocuğum. Korktu ve iskeleti de din adamı ile bırakarak hemen asansöre bindi ve yukarı çıktı.

Eh, çocuk kurtuldu artık uyanabilirim dedim ve uyandım, nasıl olsa rüya iyi bitmişti.