AĞAÇ EV SOHBETLERİ 297

Ağaç Ev Sohbetlerimiz devam ediyor. Her hafta bir sohbet konusu buluyoruz ve o konuda yazıyoruz. Herkes yazabilir, herkes sohbet konusu bulabilir.

Haftanın konusu: "Internet sosyal etkileşimin yerine geçti mi?"

Öncelikle ülkemize geçmiş olsun. Yangınlar dinmiyor.

Ülkemiz kişi başı günde yedi saat internet kullanımı ile dünyanın önde gelenlerinden oldu. İnternet ilietişiminde iyiyiz tabii de sosyal etkileşimde beceriksizleştik. Sosyal medya sohbetleri oldu artık iletişimimiz.

Ne kadar çok insta o kadar az insan gibi oldu ülkemiz. Sosyal iletişim, etkileşim de tek boyutlu oldu. Her şeyi reelslerden öğreniyoruz, yapay zeka da başka kolaylık zaten.

Nette dünyanın her tarafıyla konuşabiliyoruz, ucuz bu ve kolay, telefondan mailden daha kolay. Her yer yakın, herkes yakın. Ama yalnız da herkes. İlginç Spor yapacağımıza oyun oynuyoruz. Muhabbet de birlikte film izlemek yani kişisel sohbetler sıkıcı oluyor.

Arada konserler, açık hava komedi şovları oluyor yazın da sokağa çıkabiliyor halk, onlar da ucuz değil.

Net ile sıradan gündelik yaşamı dengelemeli yani. Biz blogçular farklıyız tabii ki. Halen blog yazanlar, medyaya henüz yenilmeyenler oluyor herhalde.

Netin bir alternatifi de kafelerde saatlerce oturmak oldu. Ama instaya foto ekleyerek.

İsteyen ve zamanı olan herkes yazsın işte!

DİZİ SEÇKİSİ

 

ANİME DİZİLER


BLUE LOCK

2022 yılı Japon manga anime dizisi, 2 sezon. Japon futbol federasyonu, Japon Milli Takımına bir forvet oyuncusu kazandırmak için birkaç yüz genci bir süreliğine bir kampa alır. Kamp şartları ağırdır, kurallar serttir. Oyuncular arasında rekabet kıyasıya sürer. Oldukça heyecanlı ve keyifli bir anime dizisi. Not:3/4


KAMİGAMİ NO ASOBİ

2014 Yılı Japon doğaüstü, fantastik anime. Tanrılar Okulu sayılabilecek bir okulda bütün tanrılar bir arada yaşarlar. Her mitolojiden tanrılar vardır okulda. Zeus, tanrılar insan duygularını anlayabilsinler diye okula normal bir insan kızı getirtir. Bu şirin kız tanrılarla arkadaş olur. Sabah kahvaltısında izlenebilecek tatlı ve hafif bir dizi. Not:3/4


EMINENCE OF SHADOWS

2022-2023 Japon İsekai dizisi, yani bu dünyada normal sıradan olan bir insanın başka bir dünyaya geçtiğinde kahraman olması. Cid adlı bir oğlan başka bir dünyaya geçer ve burada gölgelerin içinde kötülere karşı bir grubun lideri olur. Not:3/4


SUMMER POCKETS

2025 yılı Japon yaz fantezisi. Ergen bir oğlan, babaannesini kaybeder ve onun mirasını almak için Seto Adasına gider. Çocukken de bu adada bulunmuştur. Oğlan adada 4 minik kızla tanışır. Dördü de farklı karakterdedir. Onlarla arkadaş olur ve bir define avına çıkarlar. Tam bir yaz dizisi. Biraz hayali biraz gerçek. Not:3/4



DİĞER DİZİLER


VOETBALOUDERS

Aile boyu futbol anlamındaki 2025 yılı Hollanda komedi dizisinde bir ilkokuldaki futbol takımının minik oyuncularının anne babaları kendilerini çok kaptırırlar çocuklarının sporuna. Türk aileler ve çocukları da vardır. Anne babalar çok karışırlar her şeye. Eğlenceli dizi. Not:3/4


THE KOLLEKTIVE

2025 Hollanda gazetecilik, politika dizisi. Bir grup genç gazeteci Avrupalıların Kongo’daki çıkar çatışmalarını ve siyasilerin yolsuzluklarını ortaya çıkarmaya çabalarken hükümetler de onları durdurmaya çalışırlar. Heyecanlı dizi. Not:3/4


EARTH ABIDES

2024 yılı A.B.D distopik bilimkurgu dizisi. Bütün dünyaya bir virüs yayılır ve insanlık yok olur. Ancak birkaç kişi kurtulur ve bunlar insanlığı yeniden kurmaya çalışırlar. Keyifle izleniyor. Not:3/4


EL ETERNAUTA

2025 Arjantin bilimkurgu dizisi. Başrolde Ricardo Darin. Bir kar yağışı başlar ve karın dokunduğu herkes ölür. Ardından da yaratıklar dünyayı istila eder. Türü sevenler için. Not:3/4


GO!

2025 Güney Afrika spor gerilimi. Genç bir koşucu, başkentte bir okuldan burs kazanır. Yoksul çevresinden kurtulup başarıya koşmak ister ancak yaşadığı çevredeki geçmişi ona engel olur. Hızlı bir spor ve aksiyon gerilim. Not:3/4


KRANK BERLIN

2025 Almanya hastane dizisi. Berlin’de bir hastanede acil serviste yaşananlar. Türkler de var dizide. Hastane dizilerini sevenler için heyecanlı dizi. Not:3/4


TUISKOMS

Eve Dönüş anlamına gelen 2025 Güney Afrika aile, dram dizisinde bir kayıp yaşayan anne kızı ile birlikte memleketine döner, annesi de orada yaşamaktadır. Bu üç kuşak kadın kendilerine bir hayat kurmaya çabalar. Yumuşak romantik dram. Virgin River, When Calls the Heart havasında. Not:3/4


SURVIVING SUMMER

2022-2023 Avustralya yaz gençlik dizisi. Ergenler, aileleri, gündelik yaşam, aşklar, arkadaşlıklar ve deniz ve sörf. Yaz keyfi dizisi. Not:3/4

BCP MAYIS VE KİTAPLAR

Blogları Canlandırma Projesi etkinliğimizin Mayıs ayı temaları yeşil, bitki, çiçek, pasta, müzik idi.

Haziran ayı temalarımız ise İskoçya, İrlanda, babalar günü, yaz mevsimi.

Mayıs ayı için pasta, mutfak ile ilgili iki Fransız filmi seçtim. İkisi de iyi.

THE TASTE OF THINGS (Şeflerin Aşkı)

Juliette Binoche/Benoit Magimel, 2023,

Gerçek yaşamda bir zamanlar evli olan iki oyuncunun başrol olduğu bu dönem filminde bir kadın bir erkek aşçının birliktelikleri ve yemek yapmaları anlatılıyor. Film mutfakta geçiyor. Zerafet ve mutfak, yemek pişirmeyi sevenlere. Not:3/4

DELICIOUX (Leziz)

Eric Besnard, 2021

Fransız devrimi zamanında işini seven bir aşçının restoran açma çabası anlatılıyor. Konu yemekler, mutfak. Görsel anlamda zarif film. Yemek yemeyi pişirmeyi sevenler için. Not:3/4

MAYIS AYINDA YAZAN ARKADAŞLARIMIZ:

BONHEUR-Müzik filmleri

https://murekkeplehayaller.blogspot.com/2025/06/bcp-2025-mays-yesil-bitki-cicek-pasta.html

FIGHTING-Müzik Listesi

http://www.fightinggblog.com.tr/2025/06/kafam-kadar-karsk-muzik-listembloglar.html

TEFRİKA-İstanbul Çiçekleri

https://svdozb.blogspot.com/2025/06/vatanm-istanbul-ve-cicekler-bcp-mays.html

BCP yazısı kısa olunca okuduğum kitapları da bu yazıya ekledim.


ÇINARALTI’NDA KİTAP SOHBETLERİ

Dursun Gürlek

Timaş Yayınları, 285 sayfa

Türkçe öğretmeni, edebiyat öğretmeni, tarihçi, yazar Gürlek’in kitaplar, yazarlar üzerine yazıları. Kitap sevgisini anlatan yazılar. Türk yazarlarının ve ünlülerinin de kitap sevgileri işleniyor. Komik anekdotlar da bulunuyor. Ahmet Mithat, Süleyman Nazif gibi eskileri okumak keyifli. Not:3/4




PALMİSANO AİLESİNİN SIRRI

Rafel Nadal

Epsilon Yayınevi, 324 sayfa

Birinci ve İkinci Dünya Savaşları arasındaki İtalya anlatılıyor bu romanda. Kitaptaki tarihsel olaylar gerçek, öykü ise kurgu. Ailelerin hayatları işleniyor. Bir ailenin tüm erkekleri savaşta ölüyor. Bu nedenle bir anne, oğlunu başka bir aileye veriyor, aynı soyadını taşıyıp da artık bir lanet saydığı bu erkek ölümlerinden oğlu da etkilenmesin diye. Bu bir sır olarak saklanıyor. Ancak bu sır, İkinci Dünya Savaşı döneminde ortaya çıkmak durumunda kalıyor. Bir aşk nedeniyle.

İtalyanların aile hikayeleri iyi oluyor. Bu roman da Ferrante benzeri. Not:3/4




YANSIMASI OLMAYAN KIZ

Keshe Chow

Artemis Yayınları, 431 sayfa

Mitolojik fantastik bir roman. Prenses Ying’in veliaht prens ile evlenmesine karar verilir. Prens romantik biri değildir. Prenses gelin olacağı saraya gelir. Aynaya bakarken yansımasının da hareket ettiğini görür. Aynanın diğer tarafına geçer. Diğer tarafta bildiğimiz dünyadaki herkesin bir yansıması vardır ve bu yansımalar bu dünyadaki karşılıklarına da bir şekilde bağlıdırlar. Bu iki dünya arasında sırlar vardır. Ayrıca, bu dünyadaki önceki yedi adet prensesin tamamı ölmüştür. Prenses de öleceğini tahmin eder.

Oldukça farklı bir kurgu. Keyifli roman. Not:3/4




İRLANDA DEFTERİ

Meltem Gürle

Can Yayınları, 216 sayfa

Almanya’da yaşayan edebiyat akademisyeni Gürle’nin Dublin, İrlanda anılarını anlattığı denemeleri. İrlanda’da geçirdiği ve edebiyat araştırması yaptığı günleri, gezdiği yerleri, tanıdığı İrlandalıları yansıttığı bu denemelerde en çok edebiyat ve İrlandalı yazarlar bulunuyor.

İrlanda ve İrlanda edebiyatı, deneme, anı, gezi sevenler kaçırmasın. Dili de tatlı, esprili. Not:4/4




AKŞAMLAR RAHATSIZ EDİCİDİR

Marieke Lucas Rijneveld

Monokl Edebiyat, 216 sayfa

27 yaşında yazdığı bu ilk romanı ile Man Booker ödülü alan Hollandalı genç kızın romanı gerçekten de edebiyat ödülünü hak ediyor. Romanın dili, Annie Ernaux, Alex Schulman, Tore Renberg, Han Kang, Sayaka Murata havasında. Rahatsız edici bir konu ancak yüksek edebiyat.

Üstte adı geçen yazarlar gibi Marieke de kendi yaşamını anlatmış bu romanda. Ancak küçük bir kızın ağzından anlatmış. Bir aile. Anne baba ve çocuklar. Çocuklardan biri buz altında ölüyor. Daha sonra bu aile bir türlü kendini toparlayamıyor. Her biri tuhaflaşıyor.

Çocuk dili ve aklıyla aktarılan bu roman unutulacak gibi değil. Dili ve bakış açısıyla. Not:4/4

KAÇIŞ 3

(Yakınlarda gördüğüm çok uzun bir rüyayı bölümler halinde yazıyorum)

Bölüm 3: Sessizlik Yolu

Gece çökmüştü ama Nehir’in uykusu bir türlü gelmiyordu. Yabancı bir ülkede, terkedilmiş bir evin içindeydi, yaralıydı ve yanında kim olduğunu tam olarak bilmediği bir adam vardı. Alek köşede oturuyordu, sırtı duvara yaslanmış, silahını dizlerine dayamıştı. Uyuyormuş gibi görünüyordu ama nefesindeki ritim, bir gözünün hep açık olduğunu fısıldıyordu.

Nehir battaniyeyi biraz daha sıkı sardı kendine. “Neden yardım ediyorsun bana?” diye sordu sessizce.

Alek gözlerini açmadan cevap verdi.

“Sabaha kadar dinlen. Yarın tren garına ulaşmamız gerek”

“Bana gerçekten yardım mı ediyorsun, yoksa başka bir planın mı var?” Nehir’in sesi titriyordu ama sorusu netti.

Alek gözlerini açtı, sessizlik içinde ona baktı. Gözlerinde bir anlığına tereddüt belirdi ama sonra başını çevirdi. “Şimdilik aynı yoldayız. Gerisini sonra konuşuruz” dedi.

Nehir cevapsız kalan bu yanıtla bir şeyin varlığını hissetti: Adam ona yardım ediyordu, evet. Ama bu yardım sadece vicdanla açıklanamayacak kadar karmaşıktı.

---

Sabah, gri bir ışıkla geldi. Kar yağışı durmuştu ama sokaklar hâlâ beyaz örtüyle kaplıydı. Alek erkenden kalktı, evin arkasındaki küçük ahırın içine gizledikleri çantaları aldı. Nehir’i uyandırmadan önce kısa bir telsiz konuşması yaptı. Rusça konuşuyordu ama cümleleri kısaydı, sanki dinlenmekten korkuyormuş gibi.

Nehir gözlerini açtığında adam çoktan hazırdı.

“Gitme vaktimiz geldi” dedi Alek. “Çok dikkatli olmamız lazım. Bugün trenle değil yayan ilerleyeceğiz. Bir sonraki kasabada başka bir rota var”

Nehir kalkmaya çalışırken acıyla inledi. Omzundaki sargı açılmamıştı ama hareket ettikçe ağrısı şiddetleniyordu.

Alek göz ucuyla onu izledi ama yaklaşıp yardım etmedi.

“Yavaş. Dikkat çekme. Buradan sonra senin iyi yürümen gerek” dedi sadece.

---

Yola çıktıklarında sokaklar neredeyse boştu. Çoğu insan hâlâ içerideydi ama uzaktan siren sesleri duyuluyordu. Birkaç sokağı dolandıktan sonra Alek aniden Nehir’i kolundan çekerek bir çöp konteynerinin arkasına itti. İkisi de yere çömeldi.

Siyah bir zırhlı araç ağır ağır geçti. İçindeki askerler önlerine bile bakmıyordu ama Alek’in yüzü gerilmişti. Nehir, onun ne zaman duracağını, ne zaman hızlanacağını ezberliyordu artık. Sanki adam şehirle bir olmuştu. Nereye saklanacağını, hangi binadan ses geleceğini önceden biliyordu.

Sonunda kasabanın dışına çıkan dar bir patikaya girdiler. Ağaçlar arasından yürürken Nehir dayanamadı.

“Biriyle konuştun telsizde. Kimdi o?”

Alek yürümeye devam etti, cevap vermedi. Sessizlik ağırlaştı.

“Benim hakkımda bir şey mi biliyorlar? Neden peşimdesin?”

Alek durdu. Ardına döndü, gözleri Nehir’in gözlerine kilitlendi.

“Bilmemen gereken şeyler var, Nehir” dedi.

“Ve eğer öğrenirsen… artık geri dönüşün olmaz”

Bir süre ikisi de konuşmadan yürüdü. Rüzgarın sesi ve karların altında ezilen adımları dışında hiçbir şey yoktu.

---

Öğleden sonra küçük bir kulübeye ulaştılar. Alek kapıyı zorlayıp içeri girdi. Tozlu ama güvenli görünüyordu. Nehir içeri girince, Alek çantasından bir parça ekmek ve soğuk konserve çıkardı.

Nehir tam yemeğe uzanırken, adam çantasını dikkatlice açtı ve içinden küçük bir USB bellek çıkardı. Çantanın içinde bir yere takılmış ince, neredeyse görünmez bir banttan sökmüştü.

Ona fark ettirmeden çantasına geri yerleştirdi. Ama Nehir bir şeyin farkındaydı. Gözleri kısıldı.

Bir şey saklıyordu.

Ve bu şey belki de onunla ilgiliydi.

(devam edecek)

KAÇIŞ 2

(Geçen hafta gördüğüm rüya çok uzun olduğu için bölümler halinde yazmak istedim. Rüyanın adını KAÇIŞ koydum, her bölüme de farklı isim koydum)


Bölüm 2: Geçit

Tren garının kalabalığı savaşın uğultusuyla birleşip kulakları tırmalayan bir karmaşaya dönüşmüştü. Duyularım hâlâ bulanıktı, ne tam iyiydim ne de hâlâ hastaydım. Alek’in koluma hafifçe dokunuşuyla kendime geldim. Kalabalığın arasındaydık ama birbirimize çok yakındık, aksi hâlde bir anda kopup kaybolabilirdik. Üzerimde eski, Rusça yazılarla etiketlenmiş bir hasta montu vardı. Yüzümün büyük kısmı atkıyla kapalıydı. Gözlerimden başka beni ele verecek bir şey kalmamıştı.

Alek yavaşça eğilip kulağıma fısıldadı:

“Tren kuzeye gidiyor. Sınırdan geçmeden önce ineceğiz. Sessiz ol. Kimseye bakma, kimseyle konuşma”

Başımı salladım. Kalabalık içinde hareket etmek ne fiziksel ne de zihinsel olarak kolaydı. Herkes bir yerlere gidiyordu ama kimse nereye olduğunu bilmiyordu. Gözüm bir noktaya takıldı. Küçük bir çocuk annesinin elini bırakmış, kafasını kaldırıp çatlak duvardaki bayrağa bakıyordu. Onun gözleriyle karşılaştım. Boşluktu. Savaş her şeyi emmişti.

Trene bindiğimizde içerideki hava dışarıdan farksızdı. Kirli, boğuk ve tedirgin. Alek beni boş bir kompartımana oturttu. Kendisi kapının yanında ayakta durdu. Elindeki sahte belgeleri kontrol ediyor gibiydi ama gözleri sürekli bana kayıyordu. Herkesin kendine göre bir maskesi vardı. Onunki sabırlıydı.

Bir süre sessizlik oldu. Sadece trenin raylarda çıkardığı metalik inilti. İçimden bir dua ettim mi bilmiyorum ama sessizliğe sığındığımı hatırlıyorum. Bir noktada başım yana düştü. Uyuyakalmışım.

Uyandığımda tren durmuştu. Kompartımanda yalnızdım.

Kapıdan dışarı fırladım. Kalabalık aşağı inmişti. Hava pusluydu, sis gibi ama daha ağır bir şey vardı havada. Gözüm Alek’i aradı. Kalbim çılgınlar gibi atmaya başladı.

Sonra, az ilerideki trenin arka vagonunda, kapıdan bana bakan gözleri gördüm. Alek. Elini kaldırdı. Sakince.

Yaklaştım. Kapıyı araladı.

“Buradan yaya devam edeceğiz” dedi.

Artık trenin dışında, soğuk bir ormanın kenarındaydık. Bu sınır değildi ama sınırdan önceki son noktaya gelmiştik. Gece düşmeye başlamıştı.

Ağaçların arasında yürümeye başladık. Ay ışığı yer yer dalların arasından geçip toprağa gölgeler düşürüyordu. Ayak seslerimiz dışında hiçbir ses yoktu. Zaman zaman durup dinliyorduk. Alek hep öndeydi. Ben biraz geriden, yorgun ama kararlı adımlarla onu takip ediyordum.

Bir noktada durdu, elini kaldırdı.

“Gece burada kalacağız. Devam edersek yakalanabiliriz”

Ağaçların arasında gizli küçük bir kulübeye sığındık. İçeride bir ocak vardı ama ateş yakamazdık. Işık, her şeyi mahvedebilirdi.

Bir köşeye oturdum. Nefesim hâlâ düzensizdi. Alek cebinden bir parça kuru ekmek çıkardı, sessizce uzattı. Aldım, başımı sallayarak teşekkür ettim. O da bana başıyla karşılık verdi. Konuşmadan anlaştık.

Kısa bir sessizlikten sonra, fısıltıyla sordu:

“İsmini hâlâ söylemedin”

Baktım. Gözlerinde o soğukkanlı maskenin ardında bir kırılganlık vardı.

“Sen de seninkini söylemedin” dedim.

Gülümsedi. İlk kez.

“Alek”

Yutkundum.

“Ben...”

Kendi ismimi söylerken duraksadım. Ne fark ederdi? Bu dünyada artık kimdim ki?

“Nehir” dedim sonunda.

“Güzel” dedi sadece. Sonra gözlerini uzak bir noktaya dikti.

“Nehirler hep bir yöne akar. Seninki eve doğru akacak”

O gece uyuyamadım. O da uyumadı. Sadece aynı sessizliğin içinde, birbirimizin varlığını hissederek sabahladık.

Ve dışarıda, karla karışık bir rüzgar yükseliyordu.

(devam edecek)