Üniversite mezunu ev kızları derneği ne zaman kurulacak artık? Hiperaktif, depresif ev kızları. Dikkat eksikliği de olmazsa olmaz. Düşündüğümüz, söylediğimiz, yazdığımız farklı olur. Ağzımız başka şey söyler gözümüz başka gönlümüz başka.
Oje, aseton koklamak güzeldir. Hediye almak. Çiçek alınsın isteriz. Biz çiçek olsak da hediye alınsın isteriz. Gerçi kendimiz bile hediyeyiz. Kediler gibi.
Evde olunca bol bol tarif deneriz. Doymuş yağ kullanmayız. Dizi izleriz. Pazara gideriz. Sebze de alırız, ucuz giysi de pazardan. Akrabalar köyden zeytinyağı, pekmez getirirler. Geçenlerde akrabalar köye gitti. Ne getirelim dediler. Pekmez dedim. Domates kurusu da olsun. Getirmişler, para istediler. Ya dedim olur mu ya hediye değil mi bunlar. Bir daha gittiler. Ne istersin dediler giderken. Hiçbir şey istemiyorum dedim. Tarhana getirmişler. Kaç para diye sormayınca para isteyemediler.
Üniversiteli ev kızı olunca, yapay zeka kullanınca tabii ki bana sorarlar her şeyi. Akraba miras işleri filan. Nereye gitcez şimdi filan diye. İşte önce adliyeye gitceniz. Mirasçılık belgesi. Sonra belediyeden rayiç bedeli, sonra vergi dairesi, sonra tapu. Yapay zeka her şeyi biliyor. Deprem vergisini de unutmayın teyzeciğim.
İş ilanlarına bakma hobimiz var. İşler genelde telefon, sigorta, market gibi işler. Bir de Avon’cular var hala. En güzel iş hacker’lık. Annem hekırlık iyi işse gir işe bari ben babanı ikna ederim dedi. Ama babam SGK’lı işe gir diyor.
Gözüme de tüller çarptı. Kırış kırış olmuşlar, ütülesem mi! Dr. Oetker tatlı da yapayım. Ya yazın Caretta’ları korumaya gideyim dedim ama izin vermediler. Yamaç paraşütü yapmak istedim, havada video çekeyim, manzaradan çok kameraya bakayım. Olmadı. Ya telefonda durumu pazarda da denmez ki! Pazara gidip elbise alayım ama giyince bele otursun. Diyet çay içeyim. Wasa, Züber ile.
Ah ah arzular şelale!
