KEDİ

 

Onlardan kaçmak için saklanıyordum. Bir ustanın yanında çırak oldum. Çırak rolü yapıp kendimi saklayacağım. Eskiden bir tür ajandım, peşimdekiler de mafya gibiler. Ustanın yanında araba tamiri yapıyorum.

Karavan benzeri bir araba ile ilgileniyorum, her yeri paslı, eskiden boyası yeşilmiş belli ama çoğu yeri artık pas rengiydi. Onunla uğraşırken birisi içeriye girdi, sorular sordu, soruları hatırlamıyorum ama beni bulduklarını anlıyorum. Anladığımı belli etmiyorum. Ustam akşama gelecek o zaman tekrar uğrayın ona sorun ben bilmiyorum diyorum.

Adam gidince garaja benzeyen dükkandan gizlice çıkıyorum ve bir eve gidiyorum. Tam da ev gibi değil. Ustam, başka çalışanlar ve bir de kimsesi olmayan birileri aynı binada yaşıyordu, bina da apartmanmış eskiden ama harabe gibi. Kapıları yok, pencereler kırılmış, duvarlarda sıva yok, inşaat duvarı şeklinde yerler bile yapılmamış. Elektrik de yok. Sanki terk edilmiş de biz orayı sığınak yapmışız gibi toplanmış orada yaşıyoruz.

İçeride birisiyle konuştum, beni buldular artık gitmek zorundayım dedim. Tehlike hissediyorum. Hava kararmak üzere. Pencereden gün batımı görünüyor binaların arasından. Biz üçüncü kattayız. Aşağı baktığımda siyah zırhlı bir araç gördüm ve geldiler geç kaldım diye düşündüm.

Sokakta bir kedi vardı, onu almalıydınız diye bağırdım, çok korktum. Kediyi kurtarmak için koştum ama yetişemedim, arabanın içinden ateş ettiler ve onu vurdular. Kediyi alıp içeriye kaçtım, hala nefes alıyordu, çok ağladım. Ben de yaralanmıştım. Karnım kanıyordu. Yardım edecek kimse de yoktu. Pencereden içeriye ateş etmeye başladılar sonra. Oradan nasıl çıkacağımı bilmiyordum sonra da uyandım.