ENTROPİ VE DUALİTE

 

Anılarımız ilginç, bazılarını iyi hatırlarız bazılarını az hatırlarız, genelde birer fotoğraf anı gibidirler, bazıları ise daha uzun olabilir.

Anılarımız da yaşandığı anda sadece o anda yaşanırlar. Bir kez yaşanırlar. Tekrarı yoktur. Diyelim, çocukken okulda dersteki bir anımız. Öğretmenimiz bize kızmış. Sadece bir anlık bir anı bu. O anda var oldu bir daha yok. Zaman geçince bu anının hatırası kalıyor bizde.

Bu anı zaman geçtikçe haliyle canlılığını yitiriyor. Çünkü anımıza, yaşadığımız o ana bir daha tam ve eksiksiz olarak dönemiyoruz. Dönüşlerimiz orijinal anı değiller. O an aklımızda bir fotoğraf gibi. Öğretmen ayakta biz oturuyoruz, utanmışız. Bu anı yıllar içinde tekrar tekrar yaşıyoruz.

Ancak, hayat devam ettikçe dönüşüyor bir yandan. Değişiyor, biz de öyle. O anı da değişiyor haliyle. O anı tekrar tekrar gördükçe o an zihnimizde başkalaşır, dönüşür, farklılaşır. Öyle ki, hatırladıkça o anı ve o an zayıflar zihnimizde. O anı artık gerçek ve orijinal değildir. Hatırladığımız o an belki de artık hiç öyle yaşanmamıştır. İstemeden de olsa o anıyı biz değiştirmiş oluruz.

Bu şekilde düşününce yaşadığımız her an bir kez yaşanır. Hatırladıkça anılarımızı işimize geldiği gibi hatırlama eğilimimiz olur. O anda bir an yaşanmışsa o anı bir tektir. Onun tekrarlarına güvenilmez. O anı biz tamamen zıt bir şekilde de hatırlayabiliriz. Bizim için iyi bir anıdır belki hatırladığımız şekliyle, çünkü yanlış hatırlıyoruzdur. Annemiz bize çok güzel bir mezuniyet elbisesi almıştır, biz rüyada gibiyizdir ama annemiz için bu anı kötüdür, çünkü borç almıştır. Veya biz mezuniyet balosunda bir arkadaşımızın da bizimle aynı elbiseyi giydiğini görürüz, yıkılırız. Ama o arkadaşımız bunu zorluklarla aldığı için o çok mutludur.

Belki de dualite denen şey budur. Anılarımız bile karşıtını içeriyor. Anılarımız bile düzensiz ve enerji halinde sadece yani onlar da entropik.