HER SONBAHAR GELİŞİNDE

 

Bir keresinde anneannemin salça yaptığını hatırlıyorum. Saatlerce büyük bir kazanın içinde domates kaynatmıştı. İçine başka bir şey koymuş muydu bilmiyorum. Sonra iyice koyulaşan domatesi geniş bir tepsiye yayıp güneşin altına koymuştu.

Anneannem hamarat bir insan. Ondan öğrendiğim ama yapmayı beceremediğim birçok şey var. Mesela turşu. Sadece bir kere onun gibi yapmayı başarabildim, diğer denemelerim ya turşu bidonunun fışkırarak patlaması ya da biberlerin ve salatalıkların erimesiyle sonuçlandı. Mesela yoğurt yapmak. 5 seferden birinde anneannem gibi yapabiliyorum ama diğerleri sütün puding gibi bir şeye dönüşerek yoğurttan başka bir şey olmasıyla sonuçlanıyor, ortaya çıkan şeyin yenilip yenilemeyeceğini bilmiyorum. Herhalde mayasıyla alakalı bir sorun.

Geçen gün bir arkadaşım köyden sana süt getireyim dedi. 5 saatlik bir yol. Dedim ki uğraşma, sıcakta bozulur. Yine de getirdi ve beş kilo sütü içemeyeceğim için çok zekice bir karar alıp yoğurt yapayım dedim. Ama tahmin edin ne yoktu? Tabii ki maya. Evde maya olarak kullanabileceğim tek şey sade kefirdi. Sütü kaynattım. Ilımasını bekledim. Sonra içine kefiri karıştırdım. Biraz da bir yerlerden duyduğum için nohut attım içine. Bilin bakalım ne oldu? Kefirdeki bakteriler yoğurttakinden farklıymış, ortaya çıkan şey yoğurt olmadı kefir de olamadı çok tarif edilemez puding gibi ve sünen bir şey oldu. Yüzüne bakmaya korktuğum için dünden beri dolapta hala. Uzaktan bakınca yoğurda da benziyor hınzır şey. Mayası dışında her şeyi usulünce yaptım. Örneğin sulanmaması için kapak kapatmadım. Teorime göre kefir yerine içine tükürsem daha iyi yoğurt olurdu. Anneannem zeki kadın, her seferinde önceki yoğurttan saklar, ben bunu bir türlü hatırlayamadığım için sorun burada olabilir.

Şimdi kış gelirken ve domates vakti geçmek üzereyken elbette müthiş hünerlerimi salça yapmak için kullanmıycam. Zaten bunun için yeterli alanım da yok. Mecburen domates sosu yapmalıyım. 2 sene önce bunu öyle kafama takmıştım ve o kadar çok domates sosu yapmıştım ki domatesleri bitirmek 2 seneyi buldu. En azından bunda başarılı oldum diye düşünerek şimdi yine domates sosu yapıcam. Geçen seferki tecrübelerimden öğrendiğim bir şey var, domates sosunu sadece domatesten yapmamalısınız tatsız tuzsuz bir şey oluyor öyle. Bu sefer içine tuz atmayı, biraz yağ koymayı ve biraz da sarımsak koymayı unutmamalıyım. Anneannem görseydi gülmekten katılıp kalırdı.

Domatesi kaynatırken bir yandan da telefonda arkadaşımla konuşuyorum. Kardeşinin bilgisayarına virüs girmiş. Söylediklerine göre 10 çeşit virüs varmış. Arkadaşımın bilgisayarla pek arası yoktur. Kardeş ise sadece ödevden ödeve bilgisayarı kullanır. Telefondan tarif ederek virüs programı indirmelerini sağladım. Sonra tarama yapmalarını istedim. Programın virüsleri gördüğünü ama silemediğini ve ücret istediğini söyledi. Ücretsiz program önerdiğimden emindim oysa ki. Sonra birkaç program daha bulup söyledim ve indirmelerini istedim. Çalıştırırken de beni aramalarını, bensiz işlem yapmamalarını söyledim. Adım adım gidecektik. İki program daha denedik virüslerin silinmediğini söyledi. Tam olarak ne çeşit virüs olduklarını anlayamamıştım, onlar da bana sadece programın hâlâ on çeşit sorun tespit ettiğini, virüslerin hâlâ durduğunu söylüyordu.

Öyleydi böyleydi diye uğraşırken en sonunda anladım ki programlar en başından beri sadece tarayıcıya şifrelerinizi kaydetmeyin, kameranızın kapalı olduğuna emin olun, paralı sürüme geçin, size kraliçelere layık güvenlik sağlamaya devam edelim diye sadece öneriler veriyormuş. Olmayan virüsü aramışız. Aklımı çıldıracaktım. Bu arada benim domatesler ocağı batırdı tabii ama neyse ki yine iki yıllık stoğu hazırladım.