BETTY BLUE

 

BETTY BLUE

Philippe Djian

Ayrıntı Yayınları

Edebiyatseverler ve sinemaseverler arasında efsaneleşen, kültleşen roman ve onun filmi.  Filmi de romanı kadar ünlü çünkü romanın ruhunu tam veren filmlerden.  Seçkinlerin romanında Anna Karenina, Jane Eyre neyse ezilenlerin romanında da Betty Blue o. Bir tür Amelie, Leon yani.

Djian’ın birçoğu filme çekilen romanları arasında en tanınmışı. Fransa’da da dünyada da hayranı çok. Hastalıklı aşkların en hüzünlülerinden. Kısa saçlı mavi gözlü, güzeller güzeli Betty, garsonluk yapan, sürekli iş ve şehir değiştiren biraz sorunlu, çılgın, anını yaşayan, kendi dünyasında bir kaybeden kız. Adamın ise romanda ismi yok. O da bir kaybeden aynı zamanda bir tesisatçı ve yazar. Okunmayan yazarlardan, yaşamak için tesisatçılık yapıyor.

Bu ikisinin karşılaşması bir süre sonra tutkulu bir aşka dönüşüyor. Adam, kadının güzelliğine tutkun, kadın ise adamın gerçek bir yazar olduğuna inanan tek insan. Bu ikisi, arada şehir değiştirerek kendilerine bir dünya kurarlar. Dışardan fazla kişiye gereksinimleri yoktur. Adam tesisatçılık yapar, kız ise evdedir, arada o da farklı işlerde çalışır.

Her şey iyi gider. Ama kızın sorunlu kişiliği, arada bir kendini kaybetmesi, bu ikisini çok hüzünlü bir sona götürür.

Film de aynı roman gibi, çok başarılı, özellikle çılgın kızda Beatrice Dalle unutulmaz. Romanda, filmde çok az miktarda yetişkin sahne var, bunlar da romanın konusu ile bağlantılı değil, ikisinin tutkusunu gösteren detaylar.

Djian’ın her zamanki dili, az miktarda argo küfür olsa da hüzünlü, romantik, dramatik, çok yerde şiirsel. İki toplumdışı karakterin ilişkisini canlı, yaşayan bir ilişki olarak anlatıyor.

Defalarca okunacak romanlardan, izlenecek filmlerden.

Not:4/4