BEBEKLİK

Şimdi minicik olsaydım Netflix’te Küçük Cadı Akademisi’ni izlerdim, Akko, Lotte, Sucy ile süpürgeye biner cadılık öğrenirdim ama zaten şimdi de aynı tür animeleri, dizileri, filmleri izleyip mangaları okuyorum. Hemen bir sürü oyun yüklerdim bilgisayarıma. Kreşten döndüğümde yani.

Saat 17’ye dek kreşte olurdum, kreşten annem alırdı işten dönerken ya da dedem ailenin özel şoförü olarak beni arabasıyla alıp eve getirirdi. Annem hemen bana omlet yapardı ben cadıları izlerken. Mucize Uğurböceği ile Kara Kedi elbette favorim olurdu.

Çok sessiz, çok kendi halinde, ürkek, çekingen, utangaç idim. Oturduğum yerde saatlerce oyuncaklarımla oynardım kendi kendime, hiç sesim çıkmadan. Her zaman odam oldu, hep odamda idim, oyuncaklarımla, hayallerimle. Çizgi film izlemek dışında tabii. Çok küçük yaşta okumayı yazmayı öğrendim, okula başlamadan Jack London, Agatha Christie okuyordum. Çok çalışkandım. 4 alsam 9 alsam ağlardım. Eve başım önde girerdim. Sürekli anne babamın arasında uyudum yıllarca.

Periler, melekler en sevdiklerimdi, halen de öyle, bu tür oyuncak gördüğümde hemen alırım, oyuncakları halen çok seviyorum ve alıyorum. Lego oyuncaklar örneğin çok gelişti şu anda süper oyuncaklar var veya monte oyuncaklar da çok iyi. Masabaşı oyunları da halen gözdem. Yani aile akrabalar arasında hep çok sevildim. Her yerden hep hediyeler geldi. Belki çocukluğum çok şeker geçtiği için büyümemekte ısrar ediyorum.

Sürekli oyuncaklarla oynamak en hatırladığım. Bebeklerle. Bebeklerle oynamak ve bebekli filmler izlemek tabii. Örneğin, bebeğim şimdi balerin olur, ismi de balerin bebek olur. Bir bebek daha olur o da onun öğrencisi. Ama bunlar bir yandan da kreşteler. Uyku ve yemek saatleri var. Uykudan kalkınca bale öğreniyoruz. Bebeğin ayaklarını açıp döndürürüm. Sınıfa gelince sınıf ayakkabısı giyiyoruz. Evdeki kanepe sınıf oluyor. Televizyon ünitesi de yatak. Köşedeki sehpa yatak odası.